سلامت و بهداشت، حق حیاتی انسان، دارایی اجتماعی و شرط لازم جهت کار و کسب درآمد میباشد. در کشورهای در حال توسعه، نبود سلامت یکی از عواملی است که در شکل‌گیری چرخه معیوب فقر نقش تعیین‌کننده دارد. بنابراین تضمین استانداردهای مناسب سلامت و برقراری نظام‌های بیمه‌ای، جهت ارائه پوشش حمایتی در مقابل خطرات اجتماعی و اقتصادی بیماری، عناصر اصلی محافظت اجتماعی را تشکیل می‌دهند.
خطر، مفهوم زیربنایی بیمه است؛ یعنی احتمال و بزرگی خسارت مالی. افراد به منظور حفاظت از خود در مقابل خسارات مالی احتمالی در آینده، از بیمه استفاده می‌نمایند. برای بیماران، خسارات مالی ممکن است ناشی از استفاده از خدمات سلامت باشد؛ بنابراین بیمه سلامت، فرد را علیه احتمال زیان مالی ناشی از کاربرد خدمات سلامت حمایت می‌نماید. افزون بر این، از آنجا که افراد به طور دقیق نمی‌دانند که در آینده، هزینه‌های سلامت آنان چقدر خواهد بود؛ پرداخت بر پایه مشخص و در طول زمان، روبه‌رو شدن با هزینه‌های آینده را برای آنان آسان می‌کند.
پوشش بیمه سلامت برای تأمین سلامت افراد کافی نیست، اما راهکاری مهم برای دسترسی به خدمات سلامت گران‌‌قیمت است. بیمه سلامت به دلیل استفاده افراد از خدمات پیشگیری و یا مراقبت‌های درازمدت، دارا بودن منبع معمول مراقبت (usual source of care) و کمتر شدن ضرر مالی (مراقبت بدون جبران) واحدهای درمانی، باعث افزایش سطح سلامت جامعه می‌شود.
نقش پررنگ بیمه در نظام سلامت، اهمیت موضوع در زندگی مردم و هم‌چنین مشکلات عدیده این حوزه، ما را بر آن داشت تا در گام اول به احصاء مسائل موجود در بیمه سلامت کشور بپردازیم.
